Przejdź do głównej zawartości

Sylwetka Mistrza: Kazimierz Wiłkomirski


Wiolonczelista, dyrygent, kompozytor i pedagog. Urodzony 1 września 1900 w Moskwie, zmarł 7 marca 1995 w Warszawie.

Kazimierz Wiłkomirski Studiował w latach 1911-17 w Cesarskim Konserwatorium w Moskwie u Alfreda von Glehna (wiolonczela). Równocześnie pobierał prywatne lekcje u Bolesława Jaworskiego (kompozycja). W latach 1919-23 kontynuował studia w Konserwatorium w Warszawie w klasie kompozycji Romana Statkowskiego i dyrygenturę pod kierunkiem Emila Młynarskiego, uzyskując dyplom z wyróżnieniem. Jednocześnie w latach 1919-21 pracował jako wiolonczelista w orkiestrze Opery Warszawskiej. W 1924 został zaangażowany jako pierwszy wiolonczelista w ORKIESTRZE FILHARMONII ŁÓDZKIEJ. W latach 1925-29 związał się zawodowo z Konserwatorium Muzycznym Heleny Kijeńskiej-Dobkiewiczowej w Łodzi. Od 1926 do 1934 był pierwszym wiolonczelistą i dyrygentem Filharmonii Warszawskiej. W latach 1932-34, jako stypendysta Funduszu Kultury, odbył kurs dyrygentury u Hermana Scherchena w Szwajcarii. W latach 1934-39 był dyrektorem Konserwatorium Polskiej Macierzy Szkolnej w Gdańsku.

Okres okupacji spędził w Warszawie. Po wojnie, w latach 1945-47 był rektorem i profesorem dyrygentury Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzii. Od 1947 do 1952 pełnił funkcję dyrektora i pierwszego dyrygenta Państwowej Filharmonii i Opery we Wrocławiu, będąc jednocześnie profesorem dyrygentury, a w latach 1950-52 dziekanem Wydziału I Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej we Wrocławiu. W latach 1952-57 był dyrektorem Państwowej Opery i Filharmonii w Gdańsku oraz profesorem Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie. Od 1957 działał ponownie we Wrocławiu: od 1961 jako dyrektor artystyczny i dyrygent Państwowej Opery we Wrocławiu oraz w latach 1961-63 jako dyrygent Filharmonii Wrocławskiej. Od 1963 mieszkał w Warszawie, gdzie pełnił funkcję kierownika Katedry Kameralistyki Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej, a w latach 1970-74 - prezesa Zarządu Głównego SPAM.

Kazimierz Wiłkomirski był laureatem wielu nagród i odznaczeń państwowych, m.in. otrzymał dwukrotnie Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski i Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Order Sztandaru Pracy I i II klasy, Medal Komisji Edukacji Narodowej, dwukrotnie Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki.

Popularne posty z tego bloga

Lekcje Gry na Wiolonczeli // Warszawa

Chcesz nauczyć się grać na wiolonczeli? Dobrze trafiłeś, pani Mariola prowadzi lekcje gry na wiolonczeli na wszystkich poziomach nauczania. Naukę gry na wiolonczeli możesz rozpocząć w każdym wieku. Bogaty repertuar od baroku, poprzez klasykę do muzyki rozrywkowej - od Bacha do Metallici. Nauke gry na wiolonczeli prowadzi doświadczony pedagog wiolonczelista . Zajęcia prowadzone sa w Warszawie w różnych lokalizacjach, istnieje możliwość dojazdu do ucznia. Lekcja gry na wiolonczeli mogą miec różny format, zawsze w miłej atmosferze. Indywidualne lekcje wiolonczeli w Warszawie Grupowe lekcje gry na wiolonczeli Mozliwosc gry w duetach wiolonczelowych ( 2cellos ) Kontakt: wiolonczelistyka@gmail.com +48.602.490.461

Andrzej Orkisz

Andrzej Orkisz od szóstego roku życia uczył się gry na fortepianie, zaś od dwunastego - na wiolonczeli u Józefa Makowicza. W latach 1955-60 studiował grę na wiolonczeli w klasie Józefa Mikulskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. Studia kontynuował w Paryżu pod kierunkiem Paula Torteliera (1961). Andrzej Orkisz debiutował w 1959 w Filharmonii Krakowskiej "Koncertem wiolonczelowym B-dur" Luigi Boccheriniego, z orkiestrą pod dyrekcją Witolda Krzemieńskiego. Od 1960 do 1962 grał w orkiestrze Opery Krakowskiej, w 1962 w Wielkiej Orkiestrze Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, w latach 1962-72 w Filharmonii Narodowej w Warszawie, gdzie był zastępcą koncertmistrza oraz koncertmistrzem. Z zespołem tym koncertował w większości krajów Europy, w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii, Japonii oraz na Bliskim i Dalekim Wschodzie. Andrzej Orkisz jako solista występował w Polsce, wielu krajach europejskich i Meksyku. Działał również jako kameralista - w lata